Dokładnie w momencie w którym został ochrzczony, wraz z rodziną został przymusowo ewakuowany w głąb Rosji. Powrócili na terytoria polskie dopiero po trzech latach. Dorastał zatem i uczył się w Warszawie. Ukończył szkołę podstawową, następnie gimnazjum. Był redaktorem pisma „Kuźnia Młodych” – wówczas to na tych łamach debiutował poetycko i prozatorsko. Nawiązał kontakty z takimi jak Kazimierz Brandys i Tadeusz Różewicz. Kontynuował naukę studiując polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, kończąc magisterium w 1947 roku. W czasie wojny działał w Armii Krajowej i walczył podczas Powstania Warszawskiego. Wtedy to też zapadła decyzja, zgodnie z którą zechciał zostać księdzem, wobec czego podjął naukę w warszawskim tajnym Seminarium Duchownym. Święcenia kapłańskie przyjął w 1948 roku. Trzy pierwsze lata był wikarym w parafii w Żbikowie. Nauczał religii w szkole dla dzieci niepełnosprawnych umysłowo. Jako rektor warszawskiego kościoła sióstr Wizytek działał później, bowiem od roku 1959. Był autorem świetnych kazań dla dzieci, im też dedykował swoje „Patyki i patyczki” oraz „Zeszyt w kratkę”. Miał również sposobność zajmowania stanowiska wychowawcy następnych pokoleń księży. Jego wiersze publikował „Tygodnik Powszechny”. Pewnym ważnym punktem był jego tom z roku 1970, mianowicie „Znak ufności”. Odszedł 18 stycznia 2006 roku w Warszawie.

Ciekawostki o ks. Janie Twardowskim

• Dokładnie w dniu swych chrzcin został przymusowo zesłany wraz całą rodziną w głąb Rosji.
• To z jego wiersza pochodzi jakże sławne zdanie: „Śpieszmy się kochać ludzi – tak szybko odchodzą.”
• Znał się z takimi sławami jak Kazimierz Brandys, Paweł Hertz, Jan Kott czy Tadeusz Różewicz.
• Jan Twardowski jest patronem wielu krajowych szkół podstawowych i średnich.
• Dożył pięknego wieku 91 lat, będąc do końca optymistą jeśli chodzi o kondycje ludzką w ogóle.
• Ksiądz Twardowski wiele lat pełnił funkcje rektora kościoła Sióstr Wizytek w Warszawie, gdzie mógł głosić swe kazania, ze szczególnym uwzględnieniem tych dla dzieci.